Een gouden toilet

Een gouden tempel? Nee, het is een openbaar toiletgebouw en het valt enorm op tussen al het wit. Gisteren heb ik gebruik gemaakt van het duurste toilet(gebouw) in Thailand. Het staat bij de meest bijzondere en oogverblindende tempel van Thailand: Wit met spiegelglas, dat is de structuur van Wat Rong Khun, oftewel de Witte tempel. Een nog “jonge” , hedendaagse tempel, de bouw is gestart in 1997, ontworpen door  Chalermchai Kositpipat (wat een prachtige naam) Vol met boeddhistische symboliek, die tempel. Wit is het symbool voor de reinheid en zuiverheid die nagestreefd moeten worden, goud (het toiletgebouw dus) het teken van de wereldse verlangens en rijkdom,  de hebberigheid van het alledaagse leven. Het contrast is duidelijk zichtbaar!

De tempel is heel bijzonder, en ook zeker niet alledaags voor boeddhisten. Ik ben op een zo rustig mogelijk tijdstip gegaan, maar dan nog is het een van de grootste bezienswaardigheden in Thailand,  en daarom enorm druk.  Lopend over de brug van het meertje naar de tempel kijk je aan weerszijden neer op honderden uitgestoken handen, die begeerte, verlangen symboliseren. Dit is de hel en en lijden. Over de brug kom je in de “hemel”. In de tempel zelf mag niet gefotografeerd worden. Maar van de buitenkant heb ik veel foto's kunnen maken.

Toeristen betalen 50 baht entree, voor Thai is het gratis. Je krijgt een plastic zak. Daar hoor je je schoenen in te doen, als je de tempel in gaat. Kom je de tempel weer uit, dan gooi je de plastic zak in de afval emmer. Duizenden plastic zakken worden hier dagelijks verspild...

Het fascinerende van deze tempel is dat het lijkt of hij "zweeft". Zelfs op de foto's komt dat tot uitdrukking. En is inderdaad een geweldig gezicht: Het wit spiegelende bouwwerk is prachtig met de diepblauwe lucht erboven en de weerspiegeling in het meertje daaronder. Het is juist die omgeving, die het bijzonder maakt. Het is echt, maar toch vroeg ik me ook af en toe af of ik door Disneyland liep.

Bijzonder is het zeker, de afwisseling van hemelse en helse afbeeldingen. Overal in de bomen hangen weer " hoofden". En overal hangen zilverkleurige medallions, die je kunt kopen en waarop je je naam kunt schrijven. 

Na afloop ging ik nog naar een restaurant: je kookt, bakt en eet, en pakt wat je lekker vind van de band die voor je langs loopt. Ik maakte er een filmpje van.

En tot slot: die markten hier, ik krijg er geen genoeg van om er rond te snuffelen. Hoe wonderlijk toch, die cultuurverschillen: zie het videootje van het tweejarig jongetje dat met zijn moeder vis gaat kopen op de markt. Hoe gewoon hij het ervaart om in die levende vis te "graaien" met een bakje. Ik zie het Levi nog niet doen!