Een beetje eng

Een beetje eng vond ik het wel 🤔 Al mijn spullen in de bungalow, de huurauto op een parkeerplaats en dan te voet op pad met alleen mijn paspoort, telefoon en geld in mijn handtas. De regels veranderen nog wel eens voor zo'n visumrun. Je zult daar maar staan in een ander land en niet meer terug mogen...geen visum dus, geen stempel....

Met de auto was het een leuke tocht met uitzicht op de bergen van 80 km naar de grensplaats Mae Sai. In het stadje parkeerde ik en kon toen lopend via een overdekte markt naar de immigration. Het ging vlot en voor ik het wist was ik Thailand uit en liep ik over de brug naar Myanmar. De meeste mensen hier zeggen nog Birma. In het kantoortje daar overhandigde ik 500 baht (10 euro) en ik kreeg daarvoor twee stempels. Of ik nog naar de markt wilde of gelijk terug naar Thailand? De vriendlelijke Birmese ambtenaar adviseerde me maar gelijk terug te gaan, op de markt in Tachileik (Myanmar) wordt menigeen belaagd met aggresieve verzoeken om sigaretten en viagra. 

Na vijf minuten liep ik dus weer over de brug terug en arriveerde weer in Thailand, waar een vriendelijke mevrouw weer een stempel in mijn paspoort plaatste en mij vertelde dat ik weer 30 dagen in Thailand mocht blijven! 

Dit was mijn kortste bezoek aan een land ooit. Misschien ga ik nog wel eens terug...wie weet.

Toen ik terug kwam bij mijn auto werd ik aangeschoten door een thais vrouwtje: of ik 50 baht wilde geven, ze had op mijn auto gepast immers. Vooruit maar,  de auto is het waard. Daarna ging ze boeddha's wassen, tja dat moet ook gebeuren.

Op de terugweg stopte ik nog bij de Tesco Lotus, een grote supermarkt. De appels met  opdruk  Merry Christmas (op 31 januari) waren niet eens afgeprijsd!!!

Na afloop genoot ik op mijn terrasje van het uitzicht. Er is een begin gemaakt met de oogst van de tabak. De vrouwen lachten en zwaaiden naar me terwijl ze de onderste bladeren vakkundig plukten. Ik maakte er ook een videootje ervan.